Ik ga naar Vasu training. Vasu training?
Ja, Vasu training. Wat doe je daar dan, wat leer je er?
Gewoon, zijn wie je in wezen bent, ontdaan van alles wat je niet bent.
De Engelse vertaling van Vasu is ‘That wich dwells within’. Dat wat ergens, in dit geval in ons, in huist. We gaan dus de bewoner in ons ont-dekken.
Cognitief, de ervaring dus nog even daargelaten, kun je dat het beste omschrijven aan de hand van het oceaan model.
Stel je eerst een kalme oceaan voor, het wateroppervlakte zo glad als een spiegel. Er gebeurt helemaal niets. Er steekt vervolgens een wind op en het water komt in beweging, komt tot leven.
Die ene grote oceaan komt aan de oppervlakte tot leven. Eerst in ogenschijnlijk afzonderlijke golven. Vervolgens in nog meer afzonderlijke kleine witte schuimkopjes. De oceaan drukt zichzelf uit en leert zichzelf kennen in de ontmoetingen tussen deze schijnbaar afzonderlijke witte schuimkopjes. De kleine witte schuimkopjes ‘leven aan de oppervlakte’, op het toneel, in de wereld van de schijnbare tegenstellingen. Schijnbaar, omdat ze zijn vergeten dat ze in wezen uitdrukkingen zijn van die zelfde oceaan.
Doordat we onszelf kunnen uitdrukken en reageren op onze omgeving, beïnvloed worden ook door onze omgeving, zijn we ons gaan identificeren met onze buitenkant. Met het lichaam, onze naam, de eigenschappen waarvan we vinden dat die bij ons horen, die ‘op ons lijf geschreven zijn.’ We zeggen dingen als ‘mijn lichaam’ en ‘mijn pijn’. ‘Mijn problemen zijn nog groter dan de jouwe’ of ‘mijn huis is groter dan de jouwe’. We ontmoeten en groeten elkaar en zeggen dingen als ‘ik houd van jou’.
Wanneer we echter verliefd worden, vrijen, vergeten waar ik ophoud en jij begint, zeggen we dingen als ‘we zijn versmolten met elkaar, ik ga helemaal in haar op, ik verlies mijzelf in jou, we zijn twee handen op één buik’, enzovoort.
En ineens is dat dan niet meer zo?
Als Nederland het WK wint zijn het onze jongens of onze meiden, staan we ver-enigd achter ons elftal.
Meezingend met ons idool, en duizend andere fans, zijn we een uitdrukking van dat ene nummer, worden we gezongen. Bezien vanuit de ruimte is er leven op aarde. Meer niet, geen grenzen, geen talen, geen namen.
Wat heb je dan aan Vasu training? Is dat dan niet gewoon een spoiler, het doorprikken van de illusie, van onze droom? Wanneer je weet wie of wat je in wezen kun je gaan voelen wat je dieperliggende reden is om je hier uit te drukken. Kun je bewust gaan creëren. Of, in het geval van de huidige fase, bewust bijdragen aan het ‘met z’n allen’ wakkerder worden om het hier nog leefbaarder, nog leuker te maken, voor ‘iedereen’.
En hoe doen we dat, wakker worden, voelen wat er werkelijk gezegd wil worden of wil gebeuren, wat we hier te doen hebben? Door te luisteren naar Vasu, naar dat wat in jou huist, de golf, de oceaan. Jouw ‘innerlijke’ guru (van gu = duister, onwetendheid naar ru = licht, wijsheid).
Vasu training is dus eigenlijk zoiets als meditatie? Ja, dat klopt. Al heeft meditatie voor sommigen misschien een lading. Noemt men het zweverig of religieus, mensen hebben daar beelden bij. En dat niet alleen. Zoals men religies sticht en uit naam, en wederom de schijnbare verschillen, ervan elkaar bevecht is een meer neutrale naam wel leuk toch? Zonder afbreuk te doen aan alle mogelijke meditatievormen. Aan Vipassana, Mindfulness, Transcendente Meditatie, Actieve Meditatie, Zen meditatie, enzovoort. Door deze meditatie vormen lang te onderzoeken hebben we de kern, de essentie, gedistilleerd tot Vasu training. Zonder oppervlakkiger te worden dan, en zonder geweld te doen aan de traditionele vormen en benamingen.
In een blog voert het te ver om deze of andere meditatie vormen allemaal uiteen te zetten, maar de essentie van Vasu trainen kan hier natuurlijk wel nog even genoemd worden…
Door volledig aanwezig te zijn in het moment, zonder oordeel, aandacht te geven aan wat er gebeurt, verruimt het perspectief op ‘jezelf’. Kom je los van de identificatie met het concept waarvan je altijd meende dat te zijn. Vanuit dat perspectief ervaar je heelheid. Zie je het ‘spel van bewustzijn’.
Vanuit dat perspectief is er wezenlijk ook geen lijden meer. Lijden als gevolg van het verzet tegen gedachten, emoties, sensaties, omstandigheden. Of lijden als gevolg van verlies.
Wanneer we geen mensen met een Vasu ervaring zijn, maar Vasu’s in de tijdelijke verschijningsvorm van een mens, wat valt er dan te verliezen?
“Emancipate yourselves from mental slavery. None but ourselves can free our minds.” — Bob Marley
En wat is daar leuk aan?
Nou, het voelt fijn. Het voelt fijner om volledig (of steeds meer) afgestemd te zijn op je ware natuur dan om continu geleefd te worden door de grillen van de beperkte mind. Afgestemd op een basis van verbinding, licht, liefde, ontspanning, gelukzaligheid en creativiteit, in plaats van op basis van ‘als jij mij dit ding of deze aandacht geeft, dan ben ik pas gelukkig’.
Dat je kan delen, omdat je ervan overloopt in plaats van delen om er iets voor terug te verwachten. Volledig (erbij) aanwezig zijn, zonder oordeel, geeft ook ruimte, zodat je weer heel kan worden.
En hoe doen we dat dan?
We verstillen, vertragen, we ontspannen, komen tot rust. Komen eerst (aan) in dit moment door ons gewaar te worden van het lichaam, van de adem. Lichaamsbewustzijn haalt onze aandacht even weg bij het denken. Het denken dat vaak emoties in beweging zet, welke weer kunnen leiden tot verkrampingen in het fysieke lijf.
Hoe fijn om dat alvast los te laten? Gewaar zijn is niet iets doen, het is alles laten. Ruimte geven, zonder oordeel, zonder verzet, zonder grijpen. Daarin ont-wikkelt zich een gelijkmoedige geest. Geen afgestompte geest, laat daar geen misverstand over bestaan. Er is een intens voelen, een zijn, een heerlijk en gewoon zo zijn. Van daaruit kunnen gedachten, emoties en fysieke sensaties gezien worden voor wat ze werkelijk zijn, processen.
Het lijkt gewoon op mindfulness, het lijkt op Vipassana… En wanneer je een mantra in gedachten wil nemen als hulpmiddel om ‘thuis’ te komen bij je Zelf, bij dat wat in jou huist, bij Vasu, dan lijkt het weer op transcendente meditatie. Het lijkt op actieve meditatie, omdat je het niet hoeft te beperken tot de stoel of het kussen waarop je zit, daarom zou het ook loopmeditatie kunnen zijn.
Je kan beginnen met een bodyscan, om de aandacht naar het Nu te brengen. Je kan vervolgens je adem als ankerpunt gebruiken, of een constant geluid. Je kan je aandacht uitbreiden. Ontdekken dat je de container bent ‘wich contains everything’.
Je kan 10 tot 30 minuten gaan zitten, of uren. Of juist 5 seconden van gewaar zijn nemen en dat dan meerdere keren per dag, zet je timer. Vind jouw vorm, met dien verstande dat er echt sprake is van gewaar zijn, vanuit een ruimer perspectief, zonder oordeel, met compassie.
En wat heb je er dan aan, behalve dat het ontspant?
Alles begint met ontspannen. Daarmee begint ons herstel. Daarmee ontstaat er weer ruimte voor inspiratie. En inspiratie komt zoals je wellicht weet van het Latijnse woord inspirare, wat inademen betekent. Gods adem, alweer een beladen woord, of die van de oceaan, uitgedrukt via de Ziel of het Hoger (of ruimer) Zelf oftewel de golf, in het lichaam, dus het kleine witte schuimkopje.
In plaats van reactief weer proactief te leven. In plaats vanuit beschermingsmechanismen vanuit een meer natuurlijke behoefte. Om te creëren, te bouwen, te groeien, te verbinden.
Bewust te worden ook van ‘het vertraagde spiegel effect’. Dus hoe jouw omgeving slechts een reflectie is van al jouw intenties bij elkaar opgeteld. En dat die getransformeerd kunnen worden, niet buiten maar vooral binnen jezelf.
Kortom
Vasu training is training in gewaar zijn, in ont-dekken wie of wat je niet en ook weer wel bent. Niet door mentale concepten zoals hierboven, maar door gewoon te ervaren. Zittend, lopend, actief ademend, dansend of liggend. In stilte, op muziek of in een bad vol ijs. Kennismaken met de Bewoner in jou. Er gaat een wereld voor je open! 🤩
