De invloed van het collectieve bewustzijn

Vlees eten is het nieuwe roken, zo wordt gezegd. Zodoende is er nu ruimte voor uitgebreide bewegingen, onderzoeken, films. De geitenwollen sokken worden geabsorbeerd door een grote massa duurzaamheidsstrijders. En dan vind je documentaires als ‘the game changers’ op Netflix. Dit gaat het gemakkelijker maken, mocht je overwegen op vega of vegan over te stappen.

Mijn vrouw zegt dat ik 25 jaar geleden ook een keuze had. Maar in die tijd kon ik met een beetje geluk een gefrituurde plak kaas krijgen in een restaurant. Ik durfde het woord vegetarisch amper te noemen. De weerstand was vaak groter dan die van de meer extreme pro of anti zwarte pieten strijder. De enige optie toen was je bij de Hare Krishna beweging aan te sluiten, het was dát of conformeren. Ik koos voor een geheime verhouding, heimelijk verlangend naar een sattvisch, een zuiver, leven. Mij ondertussen conformerend.

Ik was getriggerd door een zin van vriend David Viltok, die schreef dat uit onderzoek blijkt dat ca. 85% van de Amerikanen naar een baan gaat die ze haten. Ik heb het soms ook wel eens zo ervaren, dan voelde ik me net een hoer die zich laat neuken voor geld en dan heroïne gebruikt om de week door te komen. Oftewel, op koffie (en toen waarschijnlijk ook roken) van pauze naar pauze, van maandag naar vrijdag ploeteren. En maar doorgaan, of burn-out gaan, of vertrekken.

Meestal echter volgde ik gelukkig ergens wel m’n passie. Daardoor heb ik waarschijnlijk ook meerdere scholen en banen bezocht. Er was die drive en de mogelijkheden enerzijds en de dikke brei van het oude collectief anderzijds. Macht, controle, topdown structuren. Op de ene plek sterker dan op de andere.

Ik schrijf dit niet om het slachtoffer uit te hangen, zo heb ik het ook zelden ervaren, ik voelde me diep van binnen een warrior, soms een David tegen Goliath, of een paard van Troje. Ik had dood kunnen zijn rond m’n 23ste, maar kreeg daarvoor zo’n intense licht ervaring in de plaats dat daarna het geduld en vertrouwen en enthousiasme steeds is blijven smeulen.

En nu is het slechts een kwestie van tijd. Moeder aarde helpt daarin natuurlijk mee, ze raakt zichtbaar opgeteerd en uitgeput. Wakker worden wordt gemakkelijker.

Dat neemt niet weg dat ik zelf ook niet steeds wordt ingehaald door beslissingen uit het verleden. Mijn omstandigheden en omgeving niet altijd reflecteren wat ik 100% zou wensen op dit moment. Er is de collectieve invloed, zowel bewust als onbewust, en hoe bewust is bewust in dezen? En er is mijn eigen vat vol wensen en overtuigingen. Welke mij soms, alles bij elkaar genomen, een bepaalde richting op laten koersen.

Behalve op de momenten dat ik volledig in lijn ben met mijn diepste weten, mijn passie, mijn roeping. Welke het gemakkelijkst te ervaren is in dienstbaarheid. Of in stilte. Of in de aanwezigheid van gelijkgestemden. Mooi woord eigenlijk. In ‘wezen’ zijn we allemaal gelijkgestemd.
Het is meer een soort van ‘vooruit voelen’. We lijken ook collectief vooruit te gaan voelen. Collectieve intuïtie.

Overigens niet overal hoor, dus wees compassievol naar diegenen die in een donker veld verkeren. Het collectief heeft van die krochten, mooie krochten waar je opgetild wordt, maar ook duistere krochten, waar je naar beneden getrokken en gehouden wordt. Dan moet je ‘van goede huize komen’ om eruit te breken.

Nog genietend van de geneugten van het leven, met alle gevolgen van dien en tegelijkertijd voelen, en vaak ook al weten door ervaringen, dat het ook anders kan. Minstens zo gelukkig, liefdevol, gelukzalig, comfortabel, vrij, verbonden, extatisch, blij, leuk en gezellig als met…vul maar in.

Wanneer je nog niet wakker bent op een bepaald vlak voelt het voor het ego alsof het iets ontnomen wordt, je afgepakt wordt. Terwijl je weet dat het ook zonder kan. Zonder coke, wiet, alcohol, koffie, vlees, suiker, series, enzovoort.

Daarom zitten we de evolutie gewoon maar even uit 😊